derrigorra versus eskubidea

edo eskubidea versus derrigorra, bietara ulertu ahal da eta bakotxak izango dau bere gogokoa.
Bizkaian argitaratzen dan egunkari bateko lehen orrialdean irakurri dot Eusko Jaurlaritzak merkatariak derrigortuko dauzala zerbitzua euskeraz be emon dagien. Lau urteko epea emoten dau langile batzuk euskalduntzeko. Eta, barria oraindik ondo eta sakon irakurri ez dodan arren, seguru nago Jaurlaritzak bestelako laguntasunak be eskainiko dauzala, bestelako arlotan egin izan dauan moduan .
Apropos erabili dau egunkari horrek " derrigortu" aditza. Apropos eta asmorik txarrenagaz. Ez dot media horren izenik aipatuko- publizidaderik ez deutsot emon gura- baina hori da eta izan da beti bere estiloa maila guztietan: garrantzizkoa ez da albistea zuzena edo egiazkoa izatea, hori ez; bilatu beharrekoa titularra da eta egunkariak saltzea- eskubide errespetagarria beste aldetik.
Eta " derrigorra "aditza aipatu dau , egunkari horretako zuzendari jaunek jakin badakielako zelango eragina dauan aditz horrek biztanleengan, pertsonengan, hiritarrengan. Inork ez dau gogoko aditz horren esanahia, errepresioa esan gura daualako, mehatxua eta inposaketa.

Baina, nik, beste aditz batzuk botako neukez danon artean hausnarketa egin daigun. Zer gertatzen da EZINEZKO gertatzen danean Euskadin - euskara eta gaztelania izanik hizkuntza ofizialak- nire etxe azpiko tabernan EZINEZKO dodanean kafesnea, baso bat ur eta txorixo otartekoa eskatzea?

Hori derrigorra da, derrigor krudela. Euskaraz bizitzeko eskubidea dot Euskal Autonomi Erkidegoan, hau da, Euskadin. Eusko Jaurlaritzak nire eta hiritar askoren eskubidea bermatu gura dau eta bihotzez, nire eskerrik beroenak emon gura deutsodaz eta zorionak , hartu dauan aukera ausartagatik.